ابراهــــــیم معـــــنوی

پشت هر وبلاگ نویسنده ی نشسته است مثل من و شاید مثل شما، ولی گاهی که به هوای علف تازه ببخشید نوشته تازه به دشت وب ها می روم . نوشته های  حواسم را جمع می کند که شبیه خودمند ،شاید قافیه نداشته باشد ولی جاذبه دارد شاید برای شما هم اتفاق افتاد باشد اری پشت هر وبلاگی نویسنده نشسته است مثل من و شما  که گاهی می اندیشیم که انسان بزرگی پشت این وبلاگ نشسته است و لی وقتی می رویم می بینیم مثل خودمان است()  از دست این اندیشه انسان. اری ،برای رسیدن کلیک باید کرد قایقی باید ساخت  تا به خودمون در دیگری برسیم . و حالا فرقی نمی کند که من بنویسم یا کسی دیگر .همیشه هستند کسانی که بنویسند برای خودشان و خود دیگرانشان مطلب روز هم همیشه دردو دله  شکایت از زمونه است که ما با او نمیسازیم و می گوییم همساز من وبلاگ من .اخر  وبلاگ ها همان نامه های قدیمی کاهی هستند که وقتی لب نمی توانست بگویید نامه ها نوشته می شدند و اکنون این صفحات وب جای ان برگ ها را گرفته اند شاید .و پاک کردن دیگر فراموش شده اینجا حذف می کنند و می کنیم ،شهریست اینجا قایقی باید ساخت.کلیکی زد.این ور وبلاگ هم انسانی مثل شما نشسته است.که چشم به کلیک مانده تا کامنتی بیابد تا بر سر ذوقش اورد              ابراهیم معنوی.