ابراهــــــیم معـــــنوی

این روزها واضع تر بگوییم این چند ماه گذشته عده ی برای شما نامه نوشتن که البته یا برای خودشان چیزی می خواستند یا برای کسی الله اعلم ،البته هیچکس نگفت که جان ایران سرت سلامت ؛امثال منم که در حدی نیستند که ابراز نظر کنند حتی نام پر بهجت شما را در نوشته هایشان بیاورند  .نوشته های فقیرانه ی ما حامل هیچ تفسیری و تحلیلی نیست .هر چه هست همین است.نمی خواهم بو ی از کلماتی در نوشته ام باشد .که ملال اور باشد .اینگونه خواستم عرض کنم جانان جان همه ی نامه ها  همه ی  نویسندگان  همی ......به فدایت ،سرت سلامت.خدانگهدار

با شنیدن این جمله سوالات زیادی در گنجه ذهنم به فکرم خطور کرد.ایا واقعا اینگونه است!می شود چطور ممکن است، این دکمه کجاست چه کسی یا کسانی می توانند این دکمه را فشار بدهند !خلاصه همین طور سوالات متوالی همراه با موضوعات دیگر به ذهنم خطور می کرد.درباره ایران، درباره این دکمه اخر ایران کوچک نیست ایرانی کم نیست چطور سرنوشت بعداز این همه موج های پرتلاطم ما را به یک دکمه گره زده گفتم شاید این دکمه اسم رمز است! بعد متوجه شدم نه یک دکمه معمولی اینرنتی یا ارتباطی است خلاصه صحنه های تاریخ ایران جلوی چشمم در ذهنم ورق می خورد از انقلاب مشروطه و سال 42، نفت، تبعید امام ره، دفاع مقدس ...حالا چگونه سرنوشت با این همه مبارزه و پیشرفت در عین تحریم ما را به یک دکمه گره زده یادم امد زمانی که امام ره در قم سال 42بر روی منبر فریاد می زد اینترنتی نبود دهکده جهانی نبود. انجا یک منبر بود که فردی روی ان فریاد می زد ،انقلاب ما بدون اینترنت بود جنگ ما بدون اینرنت و شبکه جهانی بود .حالا که ما این کارهای استثنای را رقم زدیم چطور یک دکمه ی سایبری کار ما را تمام می کند .چرا تا به حال این دکمه را فشار ندادن که کار ما تمام شود و انها زحمت بیهوده نکشند یک بار دیگر جمله را می گویم کار ما ایران ما با یک دکمه تمام می شود .به یاد فرموده ی  مقام معظم رهبری  افتادم که لزوم باز بینی در علوم انسانی را مبتنی بر اسلام و فرهنگ ایرانی را مطرح کردند چون استادی که جمله را گفتن از استادشان که در امریکا تدریس می کند نقل کردند بیاد کتاب ارتباطات و اگاهی افتادم  اموزش در فرنگ و اموزش ان فرهنگ در داخل را بیان کرد...، هنوز به جواب نرسیدم بحث روی شبکه اینترنتی ما و ارتباط ماهواره ی که ما با ماهوارهای گرد زمین داریم بود .بیاد جنگ 33روز افتادم رژیم صهیونستی در طول 33روز جنگ علیه حزب الله نتوانست به سیستم مخابراتی و شبکه اطلاعاتی حزب الله نفوذ کند.به یاد تحلیل رسانه ها افتادم که گفتند به رقم منهدم شدن انتن های المنار اما هرگز این شبکه قطع نشد و به قولی المنار از سنگر ها به روی انتن می رفت .پیش خودم گفتم اسرائیل با این همه یال و کوپال چطور نتوانست دکمه حزب الله را فشار دهد. اگر امریکا و انگلیس قدرت فشار این دکمه را داشتند سابقه ی انقلاب های مخملی را خراب نمی کردند. دیدیم که بعد از انتخابات هر نوع دکمه اهم از انفجاری و سایبری که در ید قدرتشان بود را فشار دادند .اما چه شد. به نظر شما بوش اگز همچین دکمه ی را در اختیار داشت در فشار دادنش درنگی می کرد.حالا او رفته و اوباما امده ایا به نظر شما خرج فشار دادن یک دکمه بیشتر است یا تصویب بودجه ی 55میلیون دلاری برای جنگ نرم با ایران. استادگفت که نخبه های ما رفته اند که حالا اوضاع ما اینگونه است برای این موضوع یک سوال طرح می کنم به ان استدلال می کنم شما قضاوت کنید.اگر نخبه ها رفته اند پس این پیشرفت های هوا فضا ، هسته ای ،نانو ، نظامی، علوم پزشکی چگونه بدست امده  این که دیگر پیاز و برنج نیست که شما به ان استدلال کنید ایا ارسال ماهواره امید که در مدار قرار گرفته بدون نخبه ها ممکن بود که ما توانستیم و کره جنوبی نتوانست .ایا زنجیرهای حیرت انگیز سانتریفوژ در پایگاه نطنز بدون نخبه ها ساخته میشد ایا سایت فوردو گه در اعماق زمین در مقابل هر نوع تهاجمی نفوذنا پذیر است بدون نخبه ها طراحی و ساخته میشد.  پس بهتر که نخبه های که می روند .بروند همان کوره ی ذوب امریکا، به امریکا کمک کنندتا از بحران بیرون اید به 20 میلیون امریکای زیر خط فقر کمک کنند . به راه برون رفت ارتش امریکا در افغانستان کمک کنند .حالا فهمیدم بصیرت چیست